Afleveringsverslag aflevering 3

De derde aflevering start met een duel tussen de weggestemde Willy en Fajah. Een zenuwslopende proef moet bepalen wie van hen in de Expeditie blijft en wie het strijdtoneel moet verlaten.
Willy: “Op zich ging het wel. Ik moest van mezelf kalm blijven, kalm blijven en bam! Ik zie Fajah gewoon voorbij sprinten op die balk.”
Fajah: “Het wiebelde een beetje, maar het viel echt mee. Die evenwichtsbalk was echt goed te doen.”
Willy: “Fajah gaat een emmer water vullen, maar ik denk, ik ga nog een keer om tijd te winnen. Bam!”
Fajah: “Ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat ie op de balk zou blijven staan.”
Willy: “Volgens mij Fajah veel sneller dan ik, maar ze klungelt veel meer. Dus het blijft toch nog redelijk gelijk.”

Uiteindelijk wint Fajah met één seconde voorsprong op Willy.
Fajah: “Alsof ik Robinson had gewonnen, zo voelde het!”
Willy: “Ik vind het jammer dat ik nog niet heb gehuild. Dat je op dat punt komt dat het echt slecht gaat en het gewoon niet meer weet. Dat hoort erbij vind ik.”

Olivier en Gene zijn op pad gegaan. Ze zijn de mangrove even ontvlucht en genieten op een rots van de zee.
Gene: “Toen ik vertrok, had ik dit eigenlijk in gedachte. Zo’n beetje het zuiden van Frankrijk, prachtige rotsen.”
Olivier: “Onze collega’s in het andere kamp zitten waarschijnlijk ook zo. “…” Ik heb behoefte aan zee.”

Maar in het andere kamp is ook niet alles. Aagje heeft last van een mentale dip. Ze heeft net haar topsportcarrière beëindigd en begint nu langzaam de gevolgen in te zien. Fatima heeft met haar te doen. “Ik kan me heel goed met haar identificeren. Ik heb dat ook gehad. Dat is heel heftig. En dat zo’n meisje van 24 door moet maken al. Het is best bizar dat je je hele leven iets doet en dan op een gegeven moment … Het is net een relatie waar je klaar mee bent. Je houdt altijd nog van diegene en je bent helemaal verworteld ermee, maar het is gewoon klaar. Maar dat zit je altijd nog in een soort rouwproces. ” De rest van het team probeert Aagje te troosten, maar dat gaat moeilijk.
Aagje: “Thuis heb je altijd wel iets te doen, zijn er prikkels, waardoor je het moeilijke en kwetsbare opzij schuift en zegt; dat komt later wel. En hier kan je niet anders dan met jezelf geconfronteerd worden.”

Ondertussen evalueren Gene en Olivier hun positie in de groep.
Gene: “Ik heb nu het gevoel dat het spel echt is begonnen.”
Olivier: “Sinds gisteren heb ik het gevoel dat je niemand meer kunt vertrouwen. Maar kan ik jouw nog vertrouwen?.”
Gene: “Ja natuurlijk.”
Olivier: “Jij kunt mij vertrouwen. Maar jij wilt winnen en ik wil winnen. En als het tijd is, is het tijd.”
Gene: “Dan is het zover.”

Fajah, die terug onderweg is naar de Mangrove, heeft een plan gesmeed om haar ex-kampgenoten een loer te draaien. “Ik ga ze gek maken. Ik ga sowieso zeggen dat ik iets heel ranzigs moet eten. En ik ga zeggen dat ik vuur moest maken. Nou, dan gaan ze als een gek oefenen met vuur maken!” Het plan werkt, Kamp Noord luistert ademloos naar de verhalen van Fajah over de proef.

Aagje’s verhaal heeft in Kamp Zuid diepe indruk gemaakt. Paul hoop dat ze positieve kracht kan tonen uit Fatima’s verhaal. “Ik hoop dat ze dat het goed is. Met jouw gaat het goed. Het is goed van haar en het is goed van jouw hoe jij erop reageert. We komen voor elkaar op. Het is een hoger niveau van teamwork.” Met een spelletje Ninja slaat de sfeer in Kamp Zuid al gauw weer om naar vrolijkheid en dwalen de gedachten langzaam weer af naar iets anders.

Vrolijk is het allerminst in de Mangrove. Tess en Ruud, de laatste Nederlanders in Kamp Noord, zien in dat hun positie onder druk staat. Een tactisch spel spelen is de enige oplossing om te overleveren.
Tess: “Ik ben niet van de complotten smeden, maar het is opeten, of opgegeten worden. “

Op Kamp Zuid kijken ze vol vertrouwen uit naar de aankomende proef. Lodewijk: “We zijn een power team.” De samenwerking in Kamp Noord liet tijdens de proeven tot nu toe te wensen over. Een groepsoverleg om de tactiek te bepalen volgt.
Zoë: “Het is heel belangrijk dat één iemand de tactiek bepaalt en de rest zijn mond houdt!” Een hele discussie volgt. Uiteindelijk wordt Joke aangewezen als leidster bij de volgende proef.

Die proef is de volgende dag. De teams moeten palen uitgraven en deze meenemen naar de zee. Vanaf een platform moet één van de kandidaten per team via deze palen een ander platform bereiken. Vervolgens moet via een touwladder een paal beklommen worden en bovenop de paal de teamvlag geplaatst worden. Welk team dat als eerste lukt, wint de proef en mag naar het strand. De verliezer moet naar de eilandraad en moet naar de mangrove.

Bij Kamp Zuid mogen Fatima en Matthias niet meedoen, het is 6 tegen 6. De proef start. De teams beginnen als gekken te graven.
Tess: “Ik was gewoon een hond die op zoek was naar een bot. Ik dacht alleen maar; graven, graven, graven!”
Ruud: “We lopen met de palen naar het water, ik kijk naar links … en we hebben gewoon voor het eerst in Expeditie Robinson een voorsprong. Dat is natuurlijk gewoon top!”

Kamp Noord mag als eerste in het water aan de slag. Het blijkt echter nogal lastig om de palen recht te houden. Joke heeft moeite om te blijven staan.
Joke in zichzelf: “Oké Joke, rechtop staan, concentreer je. Laat de anderen stil zijn.”
Het trage tempo van Kamp Noord zorgt ervoor dat Kamp Zuid ze al gauw heeft bijgehaald. Aagje staat binnen no-time op de palen.
Christophe: “Maar godverdomme, wat was dat zwaar. Misschien wel het zwaarste wat we hebben gedaan in Expeditie Robinson.”

De stroming werkt de kandidaten tegen. Joke is de eerste die van de palen afvalt en opnieuw moet beginnen. Aagje komt langzaam maar zeker vooruit: “Het is heel moeilijk, omdat het niet alleen afhangt van jezelf. Je moet echt vertrouwen hebben in diegenen die de palen vasthouden.” Kamp Noord ligt inmiddels ver achter, maar Joke geeft niet op. Tess: “Joke is een topper, ze doet het maar wel.” Ook in Kamp Zuid gaat het steeds beter. Aagje: “Ik heb mijn ogen gewoon op die twee cirkels gehouden, het was fijn dat ik me nog steeds zo goed kon focussen.”

Fatima kan het langs de kant niet meer aanzien; “Het is gewoon te spannend.” Dan gaat het fout bij Aagje, als ze haar evenwicht verliest en met haar handen de andere paal raakt. Ze moet opnieuw beginnen. Kamp Zuid protesteert hevig, maar ze moeten verder. Kamp Noord ruikt hun kans. Zoë: “Dit is onze kans, nu staan we écht voor.” Maar Kamp Zuid geeft niet op. Aagje: “Ik heb al heel vaak opnieuw moeten beginnen. Als je van de balk valt, zegt de trainer gewoon; opnieuw! Voor mij was dat eigenlijk niets nieuws.” Al gauw zit er het tempo weer goed in. In Kamp Noord ontstaat er weer eens onenigheid over de strategie. Olivier denkt dat hij in zijn eentje wel een paal kan vasthouden, maar de paal staat scheef. De constructie is niet stevig genoeg en Joke valt het water in. “En toen zakte de moed me wel even diep in de schoenen.” Kamp Zuid ziet het gebeuren. Peggy: “Dat geeft je weer hoop, we kunnen nog winnen!”

Kamp Zuid trekt vol door. Aagje is niet te stoppen. Terwijl Joke weer het water in glijdt, haalt Aagje als eerste het tweede platform. Kamp Noord geeft echter niet op. Tess: “Misschien breekt hun trap of verliezen ze hun vlag, we gaan gewoon door tot de laatste seconde.” Aagje beklimt de trap, maar die wiebelt alle kanten op. Matthias: “Dat is echt niet goed voor je hart! Je denkt, het zal toch niet alsnog fout gaan!” Maar het gaat niet fout. Terwijl Joke alweer in het water valt, klimt Aagje als een ware atlete rustig naar boven. De rest kijkt met respect toe. Christophe: “Hoe ze zich op iets kan focussen. Dat is fenomenaal eigenlijk.” Zonder problemen plant ze de gele vlag op de top. Kamp Zuid wint weer!

Kamp Noord keert terug naar de Mangrove. Fajah verwelkomt haar oud teamgenoten hartelijk. “Stelletje pannenkoeken!” Op Kamp Zuid is het een stuk rustiger. De halve groep luiert en Lodewijk bouwt een vlot. Aagje belandt, ondanks haar aandeel in de overwinning van de proef, weer in haar dip. “Bij de proef sta je weer scherm, maar erna stort je weer in elkaar.” Gaat dit nog goedkomen?

Kamp Noord bereidt zich voor op de eilandraad. Tess en Ruud vrezen voor hun positie. Ze moeten munten inzetten en besluiten tactisch te stemmen. Kan deze verrassing ze redden?

De eilandraad is zover. Er wordt gestemd. Tess en Ruud zetten 2 munten in en Zoë zet 1 munt in. Dennis maakt de stemming bekent. De eerste 4 stemmen gaan naar Tess. Twee vervallen er echter. Dan worden de stemmen van de Nederlanders bekend gemaakt. En die gaan naar Olivier. De Nederlanders, inclusief Fajah hebben het niet meer van het lachen.
Dennis: “Waarom lachen jullie zo?”
Tess: “Ik vind het gewoon tof, dat er zo’n groot complot is en dat we dit met z’n tweeën toch gedaan hebben. Dat vind ik gewoon cool.”
Dennis: “Er is nu wel iemand die een stuk minder blij kijkt.”
Olivier: “Heel tactisch gespeeld, in het belang van team. Het team zal een stuk sterker worden zonder mij.”

Maar er is een gelijke stand. Wat nu? Er wordt een extra proef in gelast. Het duo moet een tasje losmaken en moet daarna van 14 letters een zin maken. Wie de zin als eerste heeft opgelost wint en mag in de Expeditie blijven. Uiteindelijk denkt Tess de oplossing te weten: “Ik ben de winnaar!” En dat is goed! Tess wint. Ruud en Fajah vliegen haar om de hals. Het plan is geslaagd, ze zitten er nog in en Olivier mag met Fajah gaan strijden om in het spel te blijven. Maar dat zien we pas volgende week.