JCs log 4 - Mirakels

Religieus voorwoord
Ik ben van huis uit katholiek opgevoed en toen ik dus op reis ging, kreeg ik een zakbijbel mee. Wat ik ermee moest, wist ik niet precies, want ik wilde de wilde wereld in en de duivelse verleidingen van de wereld leren kennen. (Bij aankomst op het eiland bleek de bijbel een uitkomst, omdat zware verhalen goed blijken te branden.) Er is echter één verhaal in de bijbel wat me altijd wel iets deed: Het verhaal van het wonder met de vissen en de broden, waarin Jezus uit niets eten maakt voor zijn volk. (Jammer dat hij mij zijn geheim nooit heeft doorgespeeld, want dat zou nog eens van pas zijn gekomen!!) Dat is dan ook één van de weinige verhalen die ik niet heb verbrand in mijn zakbijbel.

Terug naar de eilanden
In de vierde aflevering van Expeditie Robinson waren er veel wonderlijke gebeurtenissen, maar het wonder waar ik het nu over heb, is duidelijk meer dan een wonderlijk iets, het is gewoon een wonder.

En hoewel er in deze aflevering een vis voorkwam, was het geen wonder van de categorie zoals het verhaal van die andere JC. (Nee ik bedoel hier niet Johan Cruyff, de nep verlosser, maar de verlosser uit vergane tijden: Jezus Christus.)

Het wonder waar ik op doel had wel alles te maken met vermenigvuldiging. (Geen vermeningvuldiging zoals een wiskundige bewerking met getallen.) Het mag toch een mirakel heten om op zoveel kilometer van je thuissituatie, onder dergelijke omstandigheden, te horen dat je in verwachting bent van nieuw leven. (Collega columnisten van mij zouden hier onsmakelijk kunnen vertellen over verbanden tussen moederkoek en eindeloos eten, maar zo ben ik niet.)

Voor Fatima was deze aflevering alles ongelofelijk en de blijdschap was van een ongerepte schoonheid. (Ik twijfel dan ook of Fatima hier een verwijzing was naar de Heilige Fatima of dat we meer met een Ongelovige Thomas te maken hadden.) In ieder geval, van mijn kant een welgemeend proficiat en heel veel geluk naar fatima en haar vriend.

Wat me opviel

• Dat Expeditie Robinson teveel ging lijken op Huisje Weltevree en dat elke goede soap op gezette tijden ruimte moet hebben voor nieuwe intriges.
• Dat een afscheid niet altijd enkel negatief is, soms zijn zelfs beide partijen blij elkaar even niet te zien. (Ik heb dat ook met mijn spiegelbeeld, ik wil die ook niet zien, maar toch is die er steeds. Gemeen vind ik dat.)
• Dat mannen principes direct over boord gooien als ze onder soortgenoten zijn.
• Dat echte mannen voor elkaar niet willen onderdoen en dus geen dak boven hun hoofd nodig hebben.
• Dat Petrus Jezus slechts drie maal verraadde voordat de haan kraaide, maar dat Björn zijn vrouwen vele malen zwart maakte voor de zon onderging.
• Dat men in België vele definities van het woord "lui" kent, en dat ze daar een synoniem hebben voor het spreekwoord "Liegen alsof het gedrukt staat" namelijk "Liegen alsof je Björn heet". (Alleen al voor deze acteerprestatie mag Björn van mij voorgedragen worden voor een Oscar. Hij zou bijna zelf zijn eigen gedraai en gelieg geloven.
• Dat een vuur-master gezichtsverlies kan leiden zonder zijn baard in de brand te steken. (Als hij zijn baard in de brand had gestoken, had hij zijn gezicht verloren, wat is erger?)
• Dat er op één van de buureilanden - zonder mijn weten - een supermarkt is geopend met winkelwagentjes en al. (Johnny droomt al van bbq en op een rooster gemaakt van zo'n wagentje.)
• Dat tactieken, waarbij een vrouw een zware last moet dragen, (vaak) niet werken.

eilandraad
Deze week wederom een wat afwijkende eilandraad. Fatima was in blijde verwachting uit wandelen gestuurd. (Kon ze alvast oefenen voor al die wandelingen in het park met de kleine.) De stemming was dus wederom voor een extra stem. Het slachtoffer was deze week Eric.

Fatima is dus exit, ik spreek niet over afvallen, omdat ik hoop dat ze in de komende maanden nog heel wat kilootjes geluk mag bijkomen.