JCs log 8 - The hidden agenda

Niets is wat het lijkt
In andere spelprogramma's is dit al op voorhand duidelijk (en wordt het zelfs als ondertitel aan het spel gekoppeld), echter bij mijn buren zag het er lange tijd naar uit, dat het principe was "what you see is what you get" werd nagestreefd.(En nee, dit keer bedoel ik niet de aloude computerterm, maar gewoon een eerlijke beeldmontage en oprechte mensen)

Helaas in de laatste dagen is bij veel eilandbewoners het masker gevallen en zijn hun verborgen agenda's ter tafel gekomen. (Vraag voor de makers: Tellen die verborgen agenda's ook mee als persoonlijk bezit, evenals de maskers die ze dragen?).
Zo lijkt de fladderende Robin met zijn transmeditatieve momenten vaak een volger van menig guru in India, maar in de biechtstoel toont deze kameleon eindelijk zijn ware gezicht. Hij doet het allemaal voor het geld. (Zou het dan stiekum zelfs een Nederlander zijn?)

Met de komst van het extra eiland en de eenzaamheid die daar gecreerd wordt en de vele onverwachte karakterwijzigingen, lijkt deze Expeditie Robinson meer en meer af te stevenen op een climax die niet zou misstaan in menig klassiek toneelspel of in een onderhoudende film. (Hiermee bedoel ik dus niet dat slap aftreksel van mijn levensverhaal wat Castaway heet.)

Het spel wordt gespeeld met het mes op tafel. (Het mes dat of kwijt is (way back) of dat steevast in handen is van kok Gio) De hoofdrolspelers maken ontwikkelingen door die in een soap niet zouden misstaan en velen blijken niet degene te zijn die wij denken dat ze zijn.
Het enige wat eigenlijk als een paal boven water staat, (Gelukkig dat die paal niet onder water staat, want dan knalt Franca er wel tegenaan.)is dat er elke week iemand het eiland verlaat. Gelukkig maar! Kunnen we ons nog ergens aan vasthouden in dit programma.

Al is door de komst van Duivelseiland de term afvaller ook relatief geworden. Ik stop maar met deze overwegingen want anders ga ik zelfs twijfelen aan mijn identiteit. (Ik merkte zojuist al op het forum dat mensen me Molle gaan noemen. Een Mol op een eiland hoe moet ik dat zien? Loopt dan het eiland leeg door de mollengangen?)

Wat me deze week opviel

• Dat een gewaarschuwd man voor 2 telt. En als er 6 mensen gewaarschuwd worden voor de wraak van Karen, dat dus eigenlijk 12 mensen zijn.
• Dat ik in mijn tactieken voor de winst een tactiek vergeten ben, namelijk gewoon je koest houden en je buiten elke discussie houden.
• Dat evenwichtig zijn en je evenwicht kunnen houden, niet één en hetzelfde ding zijn.
• Dat een visnet op het droge minder vis vangt dan in het water.
• Dat je onder water ook kunt kijken en dat dat soms pijnlijke ontmoetingen kan schelen.
• Dat mannen eigenlijk gewoon grote kinderen zijn en altijd hun zin willen krijgen. Zo niet, dan gaan we mokken.
• Dat Gio de film "De karate kid" waarschijlijk heel vaak heeft gezien. (Of gewoon stiekum een Boedhistische monnik is.)
• Dat gedeelde vreugde dubbel zo lekker smaakt. (En dat dat voor eten dus ook geldt.)
• Dat het niet goed kunnen horen van Karen van vorige week besmettelijk is.
• Dat het volgende slachtoffer Judge is geworden. (Dokter ik hoorde alleen maar: bla, bla, bla en bla, bla, bla.)
• Dat dat duivelseiland onvermoede krachten naar boven kan brengen in mensen. (Of is Karen alleen maar boos dat ze weer niet bij Club Med is beland.)
• Dat over een hindernisbaan rennen met 20 kilo gewichstverlies of met een veel te kleine bikini, weinig uitmaakt voor de eindtijd.
• Dat Gio daadwerkelijk over lijken gaat om te winnen, desnoods over zijn eigen lijk. (Een zeer moedige strijd van Ilona, maar wat een race van Gio.)

Hoe een man zich laat kennen
Deze week een zeer vreemde plot-ontwikkeling in de wekelijks terugkerende cliffhanger van Expeditie Robinson.

Geert, de wannabe-solo-overlever, zag dat zijn technieken om te overleven niet zouden bijdragen aan de winstkansen en besloot het hazepad te kiezen.
Zijn vraag om de expeditie te mogen verlaten door weggestemd te worden, waren niet tege dovemansoren gericht. (Al liet de reactie van Judge anders blijken.)

Alleen in hoeverre is zijn verzoek echt, als hij toch verkiest om naar het Duivelseiland te gaan? Een keuze die Karen terecht nog meer wraakgevoelens geeft.

Zoals altijd wordt vervolgd.