Ryan's verslag van Expeditie Robinson

De expedities van Ryan

hoe heb ik 2003 ervaren....? Dat was een zwaar jaar qua expeditie, wij hadden totaal geen eten al direct vanaf het begin en er waren vele haantjes in het kamp onder de mannen. Als je dan redelijk vanaf het begin constant dient te vechten tegen onrecht en daar veel heel veel energie in steek om je hoofd boven water te kunnen houden is dat zwaar. Nu zou je kunnen zeggen....doe dat dan niet! Helaas is dat niet mijn aard....als ik zie dat men op een niet eerlijke manier probeert andere onderuit te halen om daarmee zich zelf in een beter daglicht te zetten....dan tref je het slecht bij me. Ook al zou dat dan mezelf de kop kunnen kosten....ik wil de waarheid boven tafel krijgen en daar voor vechten op een eerlijke manier.

Vandaar dat 2003 een hele bizarre strijd is geworden. Een strijd op survival vlak, geestelijk vlak, sociaal vlak, fysiek vlak, maar vooral een strijd die vaak puur persoons gericht bleek te zijn door mensen die uit jaloezie ander personen dingen niet gunnen. Als je dan later terug kijk en dan heel duidelijk ziet dat men idd een heel gemeen spel aan het spelen was, voel je dat je het absoluut bij het rechte eind had op dat moment. Ook al heeft men in 2003 in het eerste deel van de afleveringen mij doen laten overkomen als een arrogante eikel....ik ben blij dat ik op dat moment mijn gevoel ben blijven volgen, en gestreden heb om de waarheid op tafel te krijgen. Dat heeft uiteindelijk mij gebracht wat ik graag zou zien tijdens dat avontuur. Weten wie je werkelijk bent en zien of je in die extreme situatie blijft wie je denkt te zijn. Bij vele is dat verre van het geval.....gelukkig heb ik de ervaring en het bewijs dat ik daar volmondig ja op kan antwoorden! En uiteraard is de toen daarmee uitgereikte morele winnaar titel voor mij meer waard dan welke overwinning ook.


Dan het verschil met nu in: ''DE STRIJD DER TITANEN''......wat je direct merkte was dat bijna iedereen een veel meer relaxte indruk maakte. Men wist uiteraard de klappen van zweep meestal op te vangen door ieder zijn eigen ervaring. Nu ken je in tegenstelling tot 2003 dan ook bijna iedereen al persoonlijk die mee doet...dat kan soms makkelijk zijn...maar soms zeker ook heel moeilijk. Maar boven al had je daar naast het gevoel dat men minder bezig was met zichzelf te moeten bewijzen naar andere. Je merkte ook direct welke personen zich al helemaal in de finale geplaatst hadden en welke mensen de dingen gewoon lieten komen zoals het kwam...noem het maar op. Ook ik ben hier totaal anders in gestapt dan in mijn jaar...veel bewuster waar door ik op en top genoten heb van a tot z. Het was deze keer stukken zwaarder dan 2003...op totaal andere vlakken dan je vooraf had bedacht. Maar toch ben ik blijven genieten en liet de dingen op me afkomen en keek dan wel wat er mee te moeten doen. Daar door bespaar je heel veel energie op zulke momenten. Energie waar je zuinig op dient te zijn. Ik ben dichter bij mezelf gebleven en heb me niet laten afleiden door negatieve invloeden van andere. Ik heb in een team mijn eigen expeditie gehad.....geheel in samenwerking, maar soms ook solo! Moet kunnen in mijn ogen, maar vooral moet je ook je eigen ding ''kunnen'' doen zonder afhankelijk van andere te worden. Kijk op miniloc....had ik daar mezelf mee laten voeren in de negatieve sfeer van de meiden....dan trek je het niet lang. Nu deed ik mijn ding...en ok....dan zorg je ervoor dat er meer mondjes van voeding voorzien worden....ook dat is iets wat ik op zulke momenten graag doe. Zeker als je dan daarmee een iets meer positieve sfeer kunt creëren in het kamp. En op sommige momenten was dat zoals je hebt kunnen zien zeker nodig.... :~)

Dus kortom....wat heb ik er van geleerd....eigenlijk is het meer een bevestiging geweest van iets wat ik al wist.......gewoon jezelf blijven dan komt alles goed!!!!

Groetjes....Ryan

Bron: expeditierobinsonpunt.punt.nl (met dank aan Danielle)