Artikel

Nuchtere Bornse overleeft ‘Robinson’

Uit: De Twentse Courant, Tubantia, 1 augustus 2006
BORNE - Expeditie Robinson. Al vanaf de eerste televisie-uitzending zes jaar geleden volgt Bernadet Wieffer (46) de uiterst spannende overlevingsuitdaging op telkens weer een andere locatie. Vorige maand overleefde ze zelf op Pearl Islands in Midden-Amerika.

Nee, ze wilde helemaal niets bewijzen tegenover zichzelf of anderen. ‘Het leek me altijd al leuk hieraan mee te doen. Dus gaf ik me op en werd uit 10.000 anderen verkozen. Voor het programma zoeken ze verschillende karakters. Een leider, een zenuwachtig type, een lolbroek... Kennelijk paste ik als nuchtere Tukker, altijd met beide benen op de grond, in de opzet.’
Voor het uitputtende reality- programma dat werd genoemd naar de schipbreukeling Robinson Crusoë uit het boek van Daniel Defoe, moeten deelnemers 48 dagen zien te overleven onder zeer extreme omstandigheden. En met elkaar. Met twee hempjes, een korte broek, bikini, een trui en een lange broek voor koude nachten vertrok de Bornse uit de Stroom Eschlaan naar de onbekende bestemming in Midden-Amerika. Het vliegtuig landde in Panama-city. Vervolgens werd het team naar Pearl Islands gevaren. ‘Zestien mensen bij elkaar. We aten slakken, leguanen, gekko’s (soort hagedis), krabbetjes, vis en zelfs vleermuis. Dat laatste was echt vies. Alsof je op een bol haar kauwde.’

De grootste ontbering vormde de regentijd en hoge vochtigheid op de bestemming. ‘We sliepen onder de blote hemel. Geen dak boven je hoofd, dus vaak kletsnat. We sliepen op het strand dat vergeven was van zandvlooien en muggen. Gelukkig hadden die beestjes niet zo’n trek in mij. Maar dat slechte weer was het ergst. En ook dat het ’s avonds al heel vroeg donker werd. De nachten duurden heel erg lang.’

Ze vertelt een beetje op haar woorden te moeten passen omdat het tv-programma eind augustus nog uitgezonden moet worden. ‘Ik kan dus niet alles vertellen. Ook niet hoe ver ik ben gekomen. Ik kan wel melden dat de poli urologie waar ik werk nog een rol is gaan spelen in één van de proeven. Hoezo? Ik mag er niets over zeggen.’
De zware expeditie had Bernadet voor geen goud willen missen. Ook al is ze behoorlijk afgevallen waardoor ze nu alleen nog in kleding van haar dochter past. ‘Ik had het er allemaal voor over. Gezien mijn leeftijd was het ook: nu of nooit! En wat we beleefd hebben... de band met elkaar, de zware proeven die je moet doorstaan, maar ook het prachtige geluid van de zee, de vogels en de vele papegaaien. Ik heb er een heel goed gevoel aan over gehouden.’
Het verlangen naar thuis (haar man en de kinderen) was hevig. Maar de Bornse is een doorzetter en dat was wel een handige eigenschap tijdens het spannende avontuur. Bovendien, zo vertelt ze, hoort de wil om te overleven er een beetje bij sinds haar dochter Marre drie jaar geleden overleed.

Marre was een bijzonder meisje van vijftien dat zich inzette voor kansarme kinderen in Afrika. ‘We hebben vijf kinderen waarvan de oudste is overleden. Met haar keek ik naar de eerste tv-programma’s van Robinson. Zij gaf me extra kracht dit te doen.Ik zei steeds: ‘Ik laat vier kinderen achter en één draag ik met me mee. Ik heb me om die reden tijdens de hele expeditie niet één keer alleen gevoeld.’