Al een behoorlijke tijd verbazen wij kijkers ons over de naïviteit van de “survivelaars” in het CMC-spel. Survivelaars tussen aanhalingstekens want af en toe lijkt het wel een kudde kleine kinderen. En dat waar de leepste van alle deelnemers zich natuurlijk het beste thuisvoelt. In een kudde. Hij heeft ze in z’n zak, die ouwe Bertha. Ongetwijfeld zal hij uiteindelijk als (terechte) winnaar boven komen drijven, tenzij de overgebleven kandidaten alsnog het licht zien, maar dat lijkt niet waarschijnlijk.

Bertha wordt namelijk door de deelnemers behoorlijk onderschat. Voor de een is het een trouwe grazer, voor de ander gewoon een koe die hem van boter voorziet. Maar een kleine selectie uit de uitspraken van Bertha laat zien dat hij meer is dan alleen maar vee.

• “Heee, Test! Zullen we een complot smeden? Jij stemt op mij dan stem ik op jouw, oké?”
• “In het geval van toekomstige complotten kan ik Test misschien nog gebruiken dus ga ik m nu niet belazeren! Dat doe ik later pas...”.
• “Zolang je je nog maar kan herinneren als we Jos eruit gaan werken na de samensmelting”.
• “De sfeer in ons team lijkt ontspannen, maar ik baal er nog steeds van dat Cora leider is geworden, ik vermoed dat er met de stemmen geknoeid is. Maar ik kan er niets aan veranderen dus doe ik maar net alsof ik het accepteer. Mijn plan is om haar na de samensmelting zo snel mogelijk eruit te werken.”
• “Mischien moet ik maar doen alsof het me gaat om het avontuur of de gezelligheid en moet ik me sympathieker gedragen of meer van dat soort onzin, wellicht komt dat mijn imago ten goede..”.
• “En doe nu maar een goed woordje voor geel , of anders...”

Vooral deze laatste uitspraak (al in een vrij vroeg stadium van het spel gemaakt) geeft een nare smaak in de mond nu een van de deelnemers heeft laten weten dat er “anonieme onvriendelijke mails” de ronde doen onder de kandidaten. Denk niet kandidaten, dat ernst een menselijke kwaliteit is: geen ernstiger wezens dan herkauwende koeien. Na circa vijftig keer kauwen slaken zij bovendien nog een zucht” waarschuwde mijn moeder mij al in mijn jongste jeugd. En ze had gelijk. We zien nu allemaal waar deze “lord of the flies” toe in staat is.

Of het hem uiteindelijk de roem zal brengen die hij zo ijdel hoopt lijkt te betwijfelen. Voor ons is hij allang door het ijs gezakt. Simon Carmiggelt zei het destijds al zo treffend…Koeien hebben geen tragiek, ze zijn de burgermannen uit  het dierenrijk.